Woolpit'in Yeşil Çocukları

Woolpit'in Yeşil Çocukları

    Woolpit'in yeşil çocuklarının efsanesi, muhtemelen Kral Stephen döneminde, 12. yüzyılda Suffolk'taki Bury St. Edmunds yakınlarındaki Woolpit kasabasında gerçekleşti. Hasat zamanında tarlada çalışan köylüler, kurt delikleri olarak bilinen derin çukurda iki çocuğa rastladı. Biri kız biri erkek olan bu çocukların kıyafetleri alışılmadık malzemelerden ve renklerden oluşuyordu ama köylüleri asıl şaşırtan yeşil ten renkleri oldu.

    

    Çocukların konuştuğu dili orada bulunanlar daha önce hiç duymadığı bir dildi ve yerel arazi sahibi Sir Richard de Calne'nin Wikes'te bulunan evine götürdüler. Orada çocuklar getirilen yemekleri yemedi, ağladı ve yakınlardaki bir tarlada bulunan fasulyelerin hasat edilip getirilmesi ile çocuklar ilk defa yemek yedi. 

     

     Zamanla erkek çocuk depresyona girdi. Ardından hastalandı ve öldü. Kız ise yeni hayatına alıştı ve vaftiz edildi. Ten rengi zaman içinde yediklerinin etkisiyle yeşilimsi görüntüsünü kaybetti sağlıklı genç bir kadın oldu. Bazı kaynaklara göre "Agnes Barre" ismini aldığı ve evlendiği adamın II Henry'nin kıdemli elçisi olduğu belirtiliyor. İngilizceyi öğrendi ve daha sonra Norfolk ilçesindeki King's Lynn'de yaşayan bir adamla evlendi. 

Küçük Kızın Hikayesi

   

      Geçmişiyle ilgili daha sonra sorgulanan kız, nereden geldikleri ve Woolpit'e nasıl geldikleri konusunda sadece belirsiz ayrıntılarla yaşadıklarını anlatabiliyordu. Erkek kardeşi ile beraber Saint Martin isimli ülkeden geldiğini, sürekli olarak alacakaranlıkta yaşadıklarını ve orada yaşayanlarında ten renklerinin yeşil olduğunu belirtti. Ülkesinin nerede olduğunu bilmiyordu ama alacakaranlık ve aydınlık olarak adlandırdığı ülkeleri ayılar "önemli bir nehir" olduğunu söylüyordu. 

    

      Bir gün babalarının tarlada bulunan sürülerine baktığını ve hayvanların bir çukurdan gelen sese doğru yöneldiklerini hatırladığını, sesi takip etmek için çukura girdiklerini söylüyordu. Erkek kardeşi ile beraber karanlık boyunca yürüyüp sonunda mağaranın çıkışına geldiklerinde göz kamaştıran bir güneş ışığı ile sanki kör olmuşlardı. Kaçmaya çalıştılar ama mağaranın girişini bulamadan  köylüler onları buldu.